Poziom glukozy we krwi po spożyciu określonych produktów może być kluczowy dla osób borykających się z cukrzycą. Dzieje się tak dlatego, że istnieje specjalny wskaźnik zwany indeksem glikemicznym (IG), który pomaga im w składaniu zdrowych jadłospisów. Nie tylko diabetycy mogą skorzystać z takiego rozwiązania – osoby pragnące zgubić parę kilogramów również będą zadowolone z diety bogatej w produkty o niskim IG. Wielu producentów żywności udostępnia tabele z indeksami glikemicznymi swoich produktów. Pytanie brzmi: czy lepiej wybierać żywność o niskim, czy wysokim IG?
Indeks glikemiczny jest terminem, który został wprowadzony do języka medycyny i dietetyki dzięki badaniom przeprowadzonym przez Jenkinsa w 1981 roku. Badanie objęło 62 osoby i skupiało się na analizie glikemii poposiłkowej, czyli ilości glukozy we krwi po spożyciu różnych pokarmów. Wyniki tego badania dały początek nowemu systemowi klasyfikacji produktów zawierających węglowodany, który pozwala odpowiedzieć na pytanie, jaki wpływ ma spożycie konkretnego pokarmu na tempo i stopień wzrostu poziomu glukozy we krwi.
Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), indeks glikemiczny wynika z obliczenia pola powierzchni pod krzywą pokazującą poziom glikemii po spożyciu 50 gramów węglowodanów z danego produktu w porównaniu do pola powierzchni pod krzywą uzyskaną po spożyciu tej samej ilości węglowodanów z produktu standardowego, takiego jak glukoza lub białe pieczywo.
Wysoki indeks glikemiczny produktów oznacza, że spożycie odpowiedniej ilości (dostarczającej 50 gramów przyswajalnych węglowodanów) tych produktów spowoduje szybki i intensywny wzrost poziomu glukozy we krwi po jedzeniu. Przeciwnie, pokarmy o niskim IG powodują znacznie wolniejszy i łagodniejszy efekt glikemiczny. Indeks glikemiczny jest niezbędnym narzędziem dla osób z cukrzycą, które muszą dokładnie kontrolować jakość spożywanych przez siebie produktów zawierających węglowodany. Może on również służyć jako wskaźnik używany w profilaktyce wielu chorób cywilizacyjnych.