Fascynujący rumianek, roślina o wszechstronnej popularności na całym globie, jest powszechnie stosowany zarówno w kuchni, jak i w medycynie. Wyróżnia się swoim subtelnym, przyjemnie ziołowym aromatem oraz mnogością zdrowotnych korzyści, które obejmują poprawę odporności organizmu, pomoc w leczeniu bezsenności czy łagodzenie problemów żołądkowych.
Pod względem botanicznym rumianek lekarski, również znany jako Chamomilla recutita lub Matricaria chamomilla, należy do rodziny Astrowatych (Asteraceae). Rośnie on w różnorodnych częściach świata – od rejonów wschodniej i południowej Europy poprzez Azję, obie Ameryki aż po Australię. W Polskiej florze można go spotkać na nieużytkach rolnych czy łąkach, ale wielu uprawiających rośliny decyduje się również na jego hodowlę. Kwiaty tej rośliny są głównym surowcem wykorzystywanym w procesie leczenia.
Nazwa „Rumianek” wywodzi się z języka starogreckiego i jest złożeniem słów „chamos” oraz „melos”, tworząc w tłumaczeniu „ziemne jabłko”. Ta roślina ma bogatą historię zastosowania, która sięga czasów Pliniusza (75-23 p.n.e.) i była zalecana przez tak cenionych lekarzy jak Hipokrates czy Dioskuride. W starożytnym Egipcie rumianek wykorzystywano do leczenia gorączki, ale również w kosmetyce. Rzymianie doceniali go jako składnik napojów i kadzideł, a ciekawostką jest fakt, że był także dodatkiem smakowym w produkcji piwa – na równi z obecnie używanym chmielem. Mnisi średniowieczni uprawiali go nie tylko dla potrzeb produkcji piwa, ale również do kreowania tradycyjnych mikstur ziołowych. Zauważyli oni także, że posadzenie rumianku obok roślin chorych przyspiesza ich regenerację.
W XIX wieku botanik natknął się na tę roślinę rosnącą w Koloseum rzymskim, od tamtej pory nazywały ją „rumiankiem rzymskim”. Odkryto także, że jej specyficzny zapach jabłek skutecznie odstrasza insekty i inne szkodniki, chroniąc tym samym rumianek i rośliny znajdujące się w jego otoczeniu.
Analiza chemiczna suszonych kwiatów rumianku wykazała obecność wielu terpenoidów i flawonoidów, które są odpowiedzialne za jego lecznicze właściwości. Kluczowymi składnikami rumianku są olejki eteryczne, w skład których wchodzą bisabolol, tlenki bisabololu A i B oraz matryna. W kwiatach można także znaleźć flawonowe pochodne (głównie apigenina i 7-glukozyd apigeniny), kumaryny, kwasy fenolowe oraz polisacharydy.