Wskaźnik BMI (Body Mass Index) to powszechnie stosowane narzędzie do oceny ilości tkanki tłuszczowej w organizmie człowieka. Używa się go do określenia, czy masa ciała osoby jest na właściwym poziomie. Obliczenie wskaźnika BMI wymaga dwóch danych: masę ciała wyrażoną w kilogramach oraz wzrost danej osoby w metrach podniesiony do kwadratu. Ten wskaźnik jest często używany przez lekarzy i dietetyków do ustalenia ryzyka problemów zdrowotnych powiązanych z nadwagą lub otyłością.
Koncepcję wskaźnika BMI wprowadził Adolf Quetelet w XIX wieku, zauważając korelację między wzrostem a masą ciała człowieka. W dzisiejszych czasach, wskaźnik ten jest niezbędnym narzędziem przy tworzeniu indywidualnych planów dietetycznych. Jednakże, jak dokładnie obliczyć wskaźnik masy ciała i czy jest on odpowiedni do oceny stanu zdrowia dzieci?
BMI jest wskaźnikiem przeznaczonym głównie dla dorosłych. Proces jego obliczania jest prosty i opiera się na poniższym wzorze: BMI = masa ciała (kg) / wzrost (m²). Na podstawie wyniku wskaźnika BMI, można określić, czy osoba ma niedowagę, prawidłową masę ciała, nadwagę, otyłość I stopnia, II stopnia czy III stopnia.
Wskaźnik BMI jest również przydatnym narzędziem do oceny ryzyka zachorowania na choroby i zaburzenia związane z nadmierną masą ciała. Należą do nich m.in. nadciśnienie tętnicze, różne choroby serca, miażdżyca oraz cukrzyca typu II.
Mimo swojej użyteczności, wskaźnik BMI nie jest doskonały. Nie bierze pod uwagę takich czynników jak wiek, płeć czy poziom aktywności fizycznej, co może prowadzić do błędnych wyników, zwłaszcza u osób uprawiających sporty sylwetkowe. U osób starszych wyniki BMI mogą być mylne z powodu spadku masy kostnej i mięśniowej oraz wzrostu tkanki tłuszczowej.