Kwas linolowy znajduje się na prestiżowej liście niezbędnych kwasów tłuszczowych, które są kluczowe dla utrzymania zdrowia człowieka. Niedawno wybuchła burza debat dotycząca konsumpcji tego specyficznego składnika, której echa słychać w wielu publikacjach. Niektóre z nich promują zwiększenie spożycia kwasu linolowego, inne natomiast stanowczo odradzają takie praktyki. Biorąc to pod uwagę, warto przyjrzeć się bliżej tematyce związanej z konsumpcją tego cennego dla naszego organizmu kwasu.
Pod względem chemicznym, kwas linolowy należy do grupy wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, nazywanych omega 6. Pierwsza izolacja tej organicznej substancji została przeprowadzona z nasion lnu, co po części wyjaśnia pochodzenie nazwy – słowo „linum” w języku łacińskim oznacza len, natomiast „oleum” to olej.
Chociaż organizm człowieka jest zdolny do samodzielnej produkcji większości kwasów tłuszczowych, jest dwie wyjątkowe sytuacje: kwas alfa-linolenowy (omega 3) i kwas linolowy. Te dwa unikalne kwasy tłuszczowe są klasyfikowane jako niezbędne i muszą być dostarczane zarówno ludziom, jak i zwierzętom z pożywienia. Regularne konsumowanie tych kwasów jest niezbędne dla produkcji prostaglandyn, lipidów powiązanych z układem immunologicznym (tzw. leukotrienów), lipoksyn oraz innych związków niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Kwas linolowy jest niesłychanie ważny w skomplikowanym procesie przemian metabolicznych, prowadząc do produkcji dłuższych łańcuchów kwasów tłuszczowych, takich jak kwas arachidonowy. Ten ostatni jest kluczowym składnikiem błon komórkowych, odgrywa aktywną rolę w procesach takich jak tworzenie reakcji zapalnych, skurczliwość naczyń krwionośnych czy reakcje alergiczne.