Egzotyczna technika masażu gorącymi kamieniami, znana także jako terapia gorącymi kamieniami, jest często stosowana w praktyce masażu orientalnego. Ten rodzaj masażu o długiej i bogatej tradycji, klasyfikowany jest jako metoda relaksacyjna. Jest to technika nie tylko przyjemna dla pacjenta, ale przede wszystkim przynosząca redukcję stresu i mająca efekt terapeutyczny. W niniejszym artykule skupimy się na omówieniu charakterystyki tej metody, jej potencjalnych korzyści, jak również wskazań i przeciwwskazania do jej zastosowania.
Podstawowym pytaniem jest: czym dokładnie jest masaż gorącymi kamieniami? Odpowiedź jest prosta: to połączenie manualnej techniki masażu z elementami termoterapii. W praktyce oznacza to masowanie twarzy i innych części ciała za pomocą ciepłych kamieni bazaltowych. Kamienie bazaltowe to minerały wulkaniczne powstające z zastygniętej lawy. Charakteryzują się one dużą pojemnością cieplną oraz niskim przewodnictwem ciepła, dzięki czemu są w stanie na dłuższy czas utrzymać zgromadzone ciepło.
Historia masażu gorącymi kamieniami sięga kilka tysięcy lat wstecz i ma korzenie w praktykach kamienioterapii, które były popularne w miejscach o dużej aktywności wulkanicznej, jak na przykład Hawaje, Japonia, Indonezja, Tybet czy Indie. W starożytności zauważono pozytywny wpływ kamieni na ludzki organizm. Na przykład, kobietom zalecano stosowanie gorących kamieni w celu złagodzenia dolegliwości związanych z menstruacją. Powszechnie uważa się jednak, że to Indianie byli pionierami masażu gorącymi kamieniami, używając kamieni bazaltowych podczas rytuałów oczyszczających i relaksacyjnych.
Obecny format masażu gorącymi kamieniami zawdzięczamy amerykańskiej terapeutce Mary Dolores Nelson. W 1993 roku połączyła ona różne techniki – masażu szwedzkiego, aromaterapii, termoterapii oraz terapii czakr – tworząc unikalną i skuteczną metodę leczenia i relaksu.