Drewno księżycowe, mimo nazwy, nie ma wiązki z kosmicznymi drzewami. Jest to termin odnoszący się do jakiegokolwiek gatunku drzewa, którego surowiec pozyskano w odpowiednim momencie, prowadzonym przez fazy księżyca. Cechuje się ono większą trwałością, odpornością i ekologicznością. Ale czy rzeczywiście warto wybrać drewno księżycowe?
Fazy księżyca odgrywają kluczową rolę w wielu kulturach świata, wpływając na podejmowanie różnych działań. W Tradycyjnej Medycynie Chińskiej występuje nawet różnicowanie diety w zależności od obecnej fazy naszego naturalnego satelity. Pełnia księżyca od wieków popycha ludzi do przeprowadzania energetyzujących rytuałów. Niektóre badania naukowe potwierdzają, że fazy księżyca mają rzeczywisty wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie, szczególnie dotyczy to bezsenności oraz zaburzeń psychicznych.
Widoczny wpływ księżyca na życie na Ziemi najlepiej obserwować jest na przykładzie pływów morskich. Cykliczne zmiany poziomu wody w oceanach są efektem oddziaływania siły grawitacyjnej księżyca, zawsze najmocniejszej w miejscach na Ziemi najbliższych i najdalszych od satelity, czyli podczas pełni i nowiu. Zjawisko to jest związane z obrotem Ziemi wokół własnej osi oraz ruchem Księżyca na orbicie.
Wielu ludzi sugeruje, że efekt pływów występuje również w naszych ciałach, składających się głównie z wody. I to właśnie jest ideą stojącą za koncepcją drewna księżycowego.
Zgodnie z nauczaniem starożytnego rzymskiego naturalisty Pliniusza Starszego, owoce przeznaczone do sprzedaży powinny być zbierane przed pełnią, gdy są pełne wody i cięższe. Owoce dla własnego użytku powinny być zbierane po pełni, gdy łatwiej jest je przechować. Prowadzi to do filozofii drewna księżycowego – podczas „rośnięcia” księżyca soki drzewne są na najwyższym poziomie, a podczas malejącego księżyca soki opadają i drewno jest najsuchsze.
Zwolennicy teorii drewna księżycowego zalecają ścinanie drzew podczas ¾ cyklu księżycowego do nowiu, kiedy na niebie widoczny jest tylko cienki sierp. W tym czasie poziom wilgotności w pniu jest najniższy, gdyż większość wody zostaje odciągnięta do korzeni przez dominującą siłę grawitacyjną Ziemi.
Ścinanie drzewa podczas malejącej fazy księżyca, kiedy poziom soków w pniu jest najniższy, ma według zwolenników tej teorii znaczący wpływ na jakość pozyskanego drewna. Suchsze drewno suszy się łatwiej, ma większą gęstość i jest bardziej odporne na uszkodzenia. Podobno ma też piękniejszy kolor, a większa gęstość przekłada się na większą odporność na szkodniki i grzyby.
Ze względu na wysoką jakość drewna księżycowego nie trzeba go impregnować toksycznymi substancjami przeciwszkodnikowymi ani wypalać, co minimalizuje negatywne skutki przemysłu drzewnego dla środowiska.
Drewno księżycowe było cenione w starożytności, średniowieczu i późniejszych epokach, kiedy wysoka jakość drewna była szczególnie pożądana ze względu na rozwój specjalistycznego rzemiosła. Szczególnie producenci instrumentów muzycznych byli zainteresowani tym typem drewna. Znany lutnik, Antonio Stradivari, używał wyłącznie drewna księżycowego do produkcji swoich skrzypiec, wiolonczeli i gitar.
Wiele konstrukcji wykonanych z drzew ściętych w odpowiednim czasie zachwyca swą trwałością. Należą do nich między innymi świątynie w Japonii, które mają już ponad 1600 lat.